“Is it Brussels the country, or Belgium ? Whatever, I love it. And I love you, people of…well you know…” We schrijven 30 augustus, op de nu reeds legendarische elfde editie van (ge)Varenwinkel Blues te Herselt. Eugene “Hideaway” Bridges had net een geslaagde set gespeeld met een ingehuurde band, drums, gitaar, bass en hijzelf zang en gitaar. Eugene: Je kan onmogelijk nog aan de bak komen met een te kleine naam en een te grote band. En vooral koperblazers zijn dure kwasten. “I assure you, you don’t wanna pay for that horny section.” De reiskosten swingen gewoon de pan uit als je moet gaan toeren met een zeven- of achtkoppige band. Geen enkele concertorganisator in het bluescircuit althans, kan dat nog betalen. Daarom zijn we genoopt lokaal muzikanten in te huren… “and there’s no problem with that, Europe is full of real good musicians, they understand immediately what you’re aiming at.” Daarbij komt nog dat blazers niet per sé een meerwaarde zijn. Soms zijn ze gewoon overbodig en blazen de ziel van een goeie song weg. Je moet kunnen teruggrijpen naar de naakte song, naar de roots, een eenzame stem, vol emoties en energie. Als ik, zoals op mijn laatste CD 'Hideaway', alleen en met een akoestische gitaar een publiek in de ban kan houden, dan weet ik pas echt dat ik goed bezig ben. Dan raak ik je ziel en je hart, en dan weet ik dat ik iets voor jou beteken. Dan kan je van mij houden en “that’s where it is all about !” De man bleek al gauw een geboren verteller te zijn. Hij ging nu door met de gedrevenheid van een ware 'reverend'. De oorspronkelijke vraag, was handig van de tafel geveegd, en Eugene had ons, waar hij ons hebben wilde. Hij heeft iets met de echte waarden in het leven, de familie, de ware vrienden, vriendschap en liefde. Klinkt melig, hoor ik je hardop denken, maar zoals hij het aanbrengt, in alle ernst en met overtuiging, denk je er niet zo over. Eugene 'Hideaway' Bridges was al op prille leeftijd besmet met de muziekvirus. Hij kreeg als drie jarige van zijn vader een gitaar, met vier snaren en met de opdracht de andere twee zelf bij te verdienen. Muziek spelen kreeg toen een nieuwe dimensie in zijn leven : hoe je met spelen voor ‘a nickel and a dime’ aan een karige kost kan komen. Voor hij full-time muzikant werd belandde Eugene nog als luitenant in het leger en later bij de 'Fire department'. Tijdens zijn legerdienst en bij de pompiers, bleef hij muziek spelen, maar uiteindelijk kreeg zijn muziekvirus weer de overhand en de blues werd terug zijn hoofddoel, zijn oorzaak en zijn gevolg, zijn grote liefde. “En het leven kan mooi zijn” aldus Eugene “en iedereen heeft dat in de hand. Wie geeft, krijgt, wie neemt, krijgt niets meer. Ineens kreeg Eugene onze Omar Bin Laden in de gaten en hij kon het haast niet meer ophouden. Dat is nu het grote verschil tussen de Oude en de Nieuwe Wereld, ging hij verder. Jullie in Europa kunnen de dingen relativeren, naar de juiste waarde schatten en de ware intenties in iemands daden raden. Humor is een waardevolle gave. “You do this in the States, and you’ll find yourself in the slammer, in less than five minutes, beaten up like hell.” Toen we hem de opmerking maakten dat in één van zijn bindteksten toch een foutje was geslopen en dat ge(Varenwinkel) niet in Brussel was merkte hij toch goedgezind op... “Brussels or Belgium, which one is the town, which one the country ? Whatever… I love it.... and I love you, guys…” en wat betekent dit kleine plaatsje als je uit een stad komt met 11 miljoen inwoners. Wat betekent het of je zwart bent of blank ! Wat betekent het als je je geliefde bloemen geeft, of beter nog, een diamanten ring als je het “three letters” niet uitgesproken krijgt “I Love You”. Je mag dan nog boordevol mooie intenties zitten, zonder deze drie magische woorden hebben de duurste geschenken geen waarde. With love to you all Eugene ROOTSVILLE: Eugene “Hideaway” Bridges, een man met een visie. Het doet plezier te ontdekken dat niet alle Amerikanen oppervlakkige, humorloze en bevooroordeelde wezens zijn. Hideaway (2007)CD review
|